Ogrzewanie podłogowe to coraz bardziej popularny sposób ogrzewania domów, zwłaszcza nowych, dobrze zaizolowanych. Coraz chętniej wybierane jest nie tylko do łazienek ale i pozostałych pomieszczeń. Dlaczego warto je wybrać, jak działa i z czego się składa?

ZALETY

wpływ na komfort odczuwania ciepła

– przy ogrzewaniu podłogowym grzejnikiem jest cała podłoga, gdzie położono instalację. Najcieplej będzie tuż nad podłogą, a najchłodniej przy samym suficie. Ma to wpływ na nasze samopoczucie i odczuwanie ciepła. Ciepło oddawane jest do pomieszczenia głównie przez promieniowanie (tak jak ciepło słoneczne), a nie przez konwekcję (unoszenie), tak jak jest w przypadku ogrzewania grzejnikowego. Mamy więc najcieplej w strefie, gdzie przebywamy i możemy z tego ciepła korzystać. Sprawdzi się szczególnie w wysokich mieszkaniach i tam gdzie są antresole, gdzie ciepło z grzejników szło by pod sam sufit.

niższe koszty ogrzewania

– niż przy ogrzewaniu grzejnikowym. Właśnie z tego powodu, że temperatura w pomieszczeniu ma pionowy rozkład nie tracimy ciepła na przegrzewanie górnych warstw powietrza w pomieszczeniu. Najcieplej jest tam, gdzie przebywamy.  Ciepła podłoga daje przyjemny komfort cieplny, a w pomieszczeniu można obniżyć temperaturę nawet o 2^oC w porównaniu z grzejnikowym ogrzewaniem, nie tracąc tego komfortu. Zwiększając powierzchnię oddającą ciepło (cała podłoga) możemy zmniejszyć temperaturę zasilania.

swobodna aranżacja przestrzeni

– szafka lub łóżko pod oknem już nie zasłonią grzejnika. Podłogówkę możemy założyć prawie wszędzie. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy rozliczamy się z pobranego ciepła przez podzielniki kosztów ogrzewania. Brak grzejnika uniemożliwia założenie takiego podzielnika kosztów. W starym budownictwie, gdzie zapotrzebowanie na ciepło jest duże ze względu na brak ocieplenia, ogrzewanie podłogowe może okazać się niewystarczające, ale można zastosować ogrzewanie mieszane (grzejniki + podłogówka).

wpływ na zdrowie

– ogrzewanie podłogowe, ze względu na dużo niższą temperaturę zasilania powoduje mniejszy ruch powietrza w pomieszczeniu niż ogrzewanie grzejnikowe. Ma to wpływ na stopień unoszenia się kurzu. Przy podłogówce kurz unosi się tylko nad podłogą, nie powodując podrażnień górnych dróg oddechowych nie tylko u osób uczulonych. Nie ma też efektu suchej destylacji kurzu czyli przypiekania go na gorących elementach instalacji grzejnikowej.

KOLEJNOŚĆ DZIAŁAŃ

1. Obliczenie zapotrzebowania na ciepło

2. Rozplanowanie elementów instalacji

3. Ułożenie elementów podłogi grzewczej

4. Podłączenie do rozdzielaczy

5. Próba szczelności

6. Wylewka

7. Ułożenie wierzchniej warstwy podłogi

zbyt duże odstępy rur – mniejsza sprawność instalacji, wyższa temperatura zasilania, wyższe koszty eksploatacyjne

zbyt małe odstępy rur – wyższe koszty położenia instalacji, dłuższe pętle lub więcej obiegów, mocniejsza pompa, większy rozdzielacz, czyli wyższe nakłady inwestycyjne

BUDOWA PODŁOGI GRZEJNEJ

Chudy beton

– podkład pod podłogę musi być bardzo dobrze wypoziomowany, wyschnięty i oczyszczony. Jeśli się o to nie postaramy, dalsze prace tylko uwydatnią to zaniedbanie. Może dojść do pękania wylewki i odkształcenia rur w miejscu pękań. Popękana wylewka to niestabilne podłoże dla terakoty czy paneli podłogowych.

Izolacja termiczna

– odpowiedniej grubości i twardości, zwykle twardy styropian lub rzadziej wełna mineralna przeznaczona do tego celu, układana warstwami, mijankowo, tak żeby zakryć łączenia. Na samym wierzchu układamy maty systemowe do podłogówki, pokryte folią z nadrukiem podziałki, która oznacza odstępy układania rur. Można użyć też płyt z wytłoczonymi kanałami lub z wypustkami, ułatwiającymi ułożenie rur w odpowiednich odstępach.

Grubość izolacji zależy od tego co jest pod podłogą:

– pomieszczenie ogrzewane – 3cm, opór cieplny podłogi 0,75m²K/W

– pomieszczenie nieogrzewane, np. piwnica – 5cm, opór cieplny podłogi 1,25m²K/W

– podłoga na gruncie – 8cm, opór cieplny podłogi 2,25m²K/W

Folia polietylenowa

– położona na styropianie zabezpiecza go przed wnikaniem wilgoci. Folia do podłogówki będzie pokryta warstwą aluminium, które odbija ciepło oraz ma wydrukowana podziałkę, dla łatwiejszego układania rur w odpowiednich odstępach.

Rury

– średnica rur dla budownictwa mieszkalnego to zwykle 16mm, gdy bardzo zależy nam na zmniejszeniu grubości całkowitej podłogi można zastosować rury o średnicy 9,9mm. Maksymalna długość jednej pętli ogrzewania to 120-150m. Rury najlepiej układać w ślimaka i w taki sposób, żeby rura zasilająca i powrotna układane były na przemian obok siebie. Rury mocujemy do podłoża specjalnymi klipsami.

Odstępy układania rur zależą od zapotrzebowania na ciepło, średnicy rury, temperatury pomieszczenia, temperatury zasilania oraz rodzaju posadzki i jej właściwości przewodzących ciepło. Odstępy zwykle wynoszą od 15 do 25cm. Im gęściej tym cieplej. Odstępów powyżej 30cm nie stosuje się, w takiej sytuacji jest zbyt duża odległość pomiędzy rurą zasilającą i powrotną dla przeciętnej stopy i komfort odczuwania ciepła od podłogi jest znacznie mniejszy. Odstępy mniejsze niż 15cm robi się w tzw. strefach brzegowych. Jest to pas szerokości 1m wzdłuż ścian z oknami i drzwiami, gdzie wiadomo, że straty ciepła będą większe.

Rury w strefie brzegowej układamy w odstępach 5-10cm, żeby podłoga w tym miejscu była cieplejsza. I tu przyda się wiedza na temat minimalnego promienia gięcia rur, bo nie każdy materiał da się wygiąć tak, żeby móc ułożyć odstęp 10cm. Informację taką znajdziemy u producenta rur. Przeciętna wartość minimalnego promienia gięcia wynosi 5 średnic, dla rury o średnicy 16mm to 8cm.

RODZAJE RUR STOSOWANE DO OGRZEWANIA PODŁOGOWEGO:

– PE-X – polietylen sieciowany – sieciowanie powoduje wysoką odporność polietylenu na uszkodzenia mechaniczne i wysoką temperaturę – literą a, b, c lub d po nazwie materiału oznaczone są metody sieciowania (np. PE-Xa), duża rozszerzalność liniowa

– PE-RT – kopolimer polietylenu o podwyższonej odporności na wysokie temperatury – typ I i typ II

– PE-RT/Al/PE-RT – rura wielowarstwowa, która wewnątrz posiada wkładkę aluminiową, która stanowi warstwę antydyfuzyjną (nie przepuszcza tlenu do instalacji przez ścianki rury), podwyższona odporność na wysoką temperaturę)

– PE-Xc/Al/PE-Xc – rura wielowarstwowa z wkładką aluminiową

– PP – polipropylen – typ PP-H, typ PP-B i typ PP-R – rura dosyć sztywna, trudna w układaniu

– PB – polibutylen – rura giętka z pamięcią kształtu, wygięta wraca do pierwotnego kształtu, trzeba ją na bieżąco przymocowywać do podłoża

– miedź – rury miedziane pokryte od zewnątrz warstwą tworzywa sztucznego, zabezpieczającego miedź przed korozją ze strony betonu, sprzedawane w zwojach (rura miękka)

Ceny poszczególnych rodzajów rur znacznie się różnią. Długość rur potrzebna dla np. domku jednorodzinnego to kilkaset metrów, więc koszty mogą być znaczne. Przy wyborze rodzaju rur warto znać właściwości tych odpowiednich do zastosowania na ogrzewanie podłogowe – powinny być trwałe, odporne na temperaturę do 70^oC i ciśnienie do 0,3MPa, mieć barierę przeciwko dyfuzji tlenu, zapobiegającą korozji stalowych elementów instalacji, z okresem trwałości dla zastosowania ich do ogrzewania podłogowego min. 50 lat.

Rury sprzedawane są w różnej długości zwojach. Poszczególne pętle podłogówki układamy z całych odcinków, bez łączeń w posadzce.

Rur nie układamy pod elementami stałej zabudowy – wanna, brodzik, szafa wbudowana.

Rury przymocowujemy do podłoża specjalnymi klipsami lub uchwytami (1 klips na 1mb rury). Dostępne są również płyty izolacyjne z wypustkami, pomiędzy które wciska się rury, to rozwiązanie eliminuje zastosowanie klipsów i przyspiesza prace, ale jest droższe.

Dylatacja

– to szczelina o szerokości 0,5cm między płytą podłogową a konstrukcją budynku. Dylatację wykonuje się ze specjalnej taśmy z pianki polietylenowej, która pełni rolę również izolacyjną. Wysokość dylatacji odpowiada wysokości poziomu wylewki. Dzięki niej płyta podłogowa może swobodnie pracować przy zmianach temperatury, nie narażając na naprężenia wylewki, co mogłoby doprowadzić do jej uszkodzenia. Dylatację robi się też po to, żeby podzielić większe powierzchnie (powyżej 30m² lub dłuższe niż 7-8m) lub podzielić podłogi o nieregularnym kształcie (litera U lub L).

Wymiar podłogi bez dylatacji powinien mieć maksymalnie 5,5 x 5,5m, albo stosunek boków 2:1. Dylatację dajemy wzdłuż ścian, na progach i jako podział większych powierzchni. Przejść rur przez szczeliny dylatacyjne powinno być jak najmniej. Najlepiej zrobić tak, żeby w każdej powierzchni oddzielonej dylatacją położyć całą pętlę albo dwie, a przez szczelinę przechodzić tylko raz przewodem zasilającym i powrotnym. Unikać należy sytuacji, kiedy dylatacja przecina ułożonego ślimaka. Przez szczelinę dylatacyjną przechodzimy rurą w peszlu. Taką sama osłonę stosujemy na podejściach rur do rozdzielacza. Długość peszla to 40-50cm.

Rozdzielacze

– specjalne belki: zasilająca i powrotna, gdzie zebrane są wszystkie podłączane pętle ogrzewania podłogowego. Rozdzielacz do podłogówki różni się od tego grzejnikowego. Na każdym wyjściu z rozdzielacza znajduje się zawór regulacyjny lub rotametr, przyda się później do wyregulowania oporów na poszczególnych pętlach grzewczych. Temperatura zasilania podłogówki jest mniejsza niż grzejników, dlatego rozdzielacze do podłogówki wyposażone są w zawór mieszający trójdrogowy i pompę. Rozdzielacz montuje się 40-50cm nad podłogą na ścianie, powinien być usytuowany centralnie względem obsługiwanych pomieszczeń oraz tam, gdzie będzie do niego swobodny dostęp, pamiętając, że w jego bezpośrednim sąsiedztwie będzie najcieplej. Rozdzielacz ma tyle wyjść ile pętli ogrzewania podłączamy, plus ewentualne wyjścia zapasowe, przygotowane pod rozbudowę. Rozdzielacze zamyka się w szafkach, w wykonaniu natynkowym lub podtynkowym. Jeśli budynek ma kilka kondygnacji z ogrzewaniem podłogowym, na każdym piętrze montuje się osobny rozdzielacz. Poszczególne pętle ogrzewania zaczynamy układać od mocowania końca pętli do belki zasilającej w rozdzielaczu

Zespół pompowo – mieszający

– rozdzielacz wyposażony jest w urządzenie, które ma dwa zadania. Po pierwsze dostosowuje temperaturę zasilania ogrzewania podłogowego, mieszając wodę z zasilania z wodą powrotną, realizuje to zawór trójdrogowy z czujnikiem temperatury i by-pass, a po drugie tłoczy przygotowaną w ten sposób wodę do wszystkich pętli podłogówki, podłączonych do rozdzielacza, za pomocą pompy obiegowej.

Odpowietrzniki

– podczas napełniania instalacji wodą, trzeba ją odpowietrzać. Odpowietrzniki są montowane do rozdzielaczy i działają automatycznie.

Próba ciśnienia

– po napełnieniu instalacji wodą i odpowietrzeniu przeprowadzamy próbę ciśnienia. To ważny etap, bo to ostatni etap, kiedy można coś poprawić. Po zalaniu rur wylewką usuwanie usterek będzie się wiązało z dużymi kosztami. Przez 24h utrzymujemy ciśnienie wody w instalacji na poziomie 0,6MPa. Po tym czasie, jeśli ciśnienie na manometrze nie spadnie mamy pewność, że instalacja jest szczelna. I można przystąpić do dalszych czynności. Jeśli ciśnienie spadnie, znajdujemy wyciek i naprawiamy uszkodzenia – można zastosować łączniki zaciskowe, ale tylko przystosowane do łączenia w betonie. Po naprawie ponownie wykonujemy próbę szczelności. Dopiero po pozytywnej próbie można przystąpić do dalszych prac.

Wylewka

– podczas wylewania betonu instalacja powinna być napełniona, odpowietrzona, po pozytywnej próbie ciśnienia, a ciśnienie w niej utrzymywane na poziomie 0,2 – 0,3MPa do czasu aż beton zwiąże. Wylewkę zaleca się kłaść w dwóch etapach – pierwszym do wierzchu rur i drugim do pełnej wysokości, po rozpoczęciu wiązania. Prace przeprowadzamy pamiętając, żeby temperatura w pomieszczeniu i temperatura wylewki nie była mniejsza niż 5^oC.

– Wylewka cementowa

najczęściej korzysta się z gotowych mieszanek cementowych, które zawierają dodatki przyspieszające wiązanie oraz plastyfikatory dla lepszej plastyczności wylewki, która lepiej oblepia rury dookoła, i włókna szklane albo z PP, które działają jak zbrojenie i zapobiegają pękaniu wylewki. Przed wybraniem gotowej masy trzeba sprawdzić jak dużą powierzchnię i jak grubą warstwę można z niej uzyskać i czy jest zalecana do ogrzewania podłogowego. A potem przestrzegać zaleceń producenta. Grubość wylewki cementowej to 6,5cm (nad rurą 4,5-5cm).

– Wylewka anhydrytowa

przeznaczona tylko do pomieszczeń suchych, chyba że podłoga zostanie zabezpieczona folią w płynie. Taka wylewka jest lżejsza, szybciej się nagrzewa, nie pęka, nie wymaga zbrojenia, jest samopoziomująca, więc łatwa w ułożeniu. Grubość wylewki anhydrytowej to 4,5cm (nad rurą ok. 2,5cm).

– Suchy jastrych zamiast wylewki

jest znacznie lżejszy od wylewki, więc tą metodą można zrobić podłogówkę nie obciążając stropów, np. drewnianych, w starym budownictwie. Jest szybsza w wykonaniu, ale ok. dwa razy droższa od metody mokrej. Rury ułożone w specjalnych płytach systemowych z rowkami lub wypustkami przykrywa się płytami z suchego jastrychu, a nad nimi układa posadzkę.

Rozruch

– cierpliwie czekamy, żeby podkład związał – anhydryt 7 dni, cement 28 dni, chyba że producent podkładu dopuści inaczej. Po tym czasie ustawiamy temperaturę zasilania na 25^oC i utrzymujemy ją przez 3 doby, w kolejnych dniach podnosimy temperaturę o 5^oC co 24 godziny, aż do uzyskania maksymalnej temperatury zasilania. Pomieszczenia mają się nagrzać i wysuszyć, nie wietrzymy ich. Zbyt gwałtowne wygrzewanie wylewki może doprowadzić do jej zniszczenia. Po wygrzaniu wylewki można przystąpić do układania posadzki.

Posadzka

– powszechnie zaleca się do podłogówki posadzki dobrze przewodzące ciepło – ceramiczne i kamienne. Podkład pod taką posadzkę musi być odporny na temperaturę do 50^oC. Taka posadzka jest optymalna ze względu na dobre odzyskanie temperatury, której nie tłumi materiał izolacyjny. Mając na względzie ciut wyższe koszty (wyższą temperaturę zasilania lub gęściej ułożone rury) można zdecydować się na inne wykończenie, np. panele, parkiet lub wykładzina. Warto przed decyzją sprawdzić, czy nadaje się do układania na ogrzewanie podłogowe, ze względu na użyte komponenty do ich produkcji i jak one reagują w kontakcie z wyższą temperaturą podłogi, żeby jak najdłużej zachowały walory estetyczne i wytrzymałościowe. Wybierając rodzaj okładziny warto pamiętać, że temperatura podłogi w strefach brzegowych będzie wyższa niż gdzie indziej.

Rodzaje okładzin podłogowych w kolejności od najmniej do najbardziej nadających się do ogrzewania podłogowego (od najgorzej do najlepiej przewodzących ciepło):

– wykładzina dywanowa na podłodze drewnianej

– deski podłogowe

– parkiet

– wykładzina elastyczna

– płytki ceramiczne

– płytki kamienne

Regulacja temperatury

– w każdym pomieszczeniu mamy inne zapotrzebowanie na ciepło, więc potrzebne jest inne natężenie przepływu ciepłej wody przez każdą pętlę, więc instalację trzeba wyregulować. W rozdzielaczu na belce zasilającej zainstalowane są zawory regulacyjne lub przepływomierze (rotametry). Za ich pomocą w poszczególnych pętlach podłogówki trzeba wyrównać opory hydrauliczne. Żeby mieć wpływ na temperaturę w poszczególnych pomieszczeniach trzeba założyć w każdym z nich termostaty pokojowe połączone z zaworami z elektrycznymi siłownikami na każdej pętli w rozdzielaczu. Termostatem ustawiamy albo temperaturę pomieszczenia albo temperaturę podłogi, a ten daje sygnał siłownikowi do odpowiedniego przymknięcia albo otwarcia zaworu. Zaletą jest komfort cieplny i oszczędności energii, bo tam, gdzie nie potrzeba aktualnie grzać można ustawić mniejszą temperaturę. Przy braku sterowania zostaje tylko centralne ustawianie temperatury zasilania, czyli jednakowa temperatura w całym domu.

Podłogówka ma zdolność do samoregulacji, która wynika z małej różnicy temperatur między pomieszczeniem a powierzchnią podłogi – ok. 5^oC (przy grzejnikach 30-50^oC). Gdy temperatura w pomieszczeniu rośnie, maleje różnica temperatur więc także i ilość ciepła emitowanego przez podłogę i odwrotnie – przy dużej różnicy temperatur zwiększa się ilość oddawanego ciepła przez podłogę.

NA CO UWAŻAĆ

⚠ Układanie instalacji „na oko”, bez projektu

Ogrzewanie będzie skuteczne a eksploatacja oszczędna, jeśli do wyliczonego zapotrzebowania na ciepło, rodzaju posadzki, temperatury zasilania instalacji zostanie dobrany odpowiedni rozstaw rur. W razie awarii zawsze możemy sięgnąć do dokumentacji, z nią też łatwo sprawdzimy i rozliczymy wykonawcę.

⚠ Rób zdjęcia!

Podczas układania pętli warto robić dokumentację zdjęciową. Pozwoli to uniknąć uszkodzenia rur, kiedy potrzeba będzie wiercić otwory w posadzce, np. w celu zamocowania listew progowych.

⚠ Kolejność działań

Ogrzewanie podłogowe rozprowadzamy po położeniu wszystkich innych instalacji i po tynkach.

⚠ Porządek

Podłogówkę układamy na wyrównanym podłożu, oczyszczonym i osuszonym.

⚠ Rodzaj posadzki

Zmiana rodzaju wykończenia posadzki na gorzej przewodzącą ciepło, np. z płytek na panele będzie skutkować słabszym przewodzeniem ciepła i niedogrzewaniem pomieszczenia w okresie największych mrozów. Podwyższenie temperatury zasilania podłogówki w takiej sytuacji może poprawić komfort cieplny, ale nie wolno podwyższać jej powyżej maksymalnej dopuszczalnej temperatury, bo to zniszczy pokrycie podłogi i może uszkodzić instalację. Wybrana posadzka powinna być dostosowana do ogrzewania podłogowego, grube parkiety i dywany będą nadmiernie izolowały podłogę, a ciepło będzie miało do pokonania większy opór. Podraża to koszty eksploatacji i nie jest efektywne.

⚠ Dylatacja!

powinna być ułożona tak, żeby pętla grzewcza jej nie przecinała. Tam gdzie musi ją przecinać, rury układa się w peszlu. Należy unikać sytuacji, gdzie dylatacja przebiega przez całą pętlę. Pętla powinna być ułożona między dylatacjami.

⚠ Uwaga na miedź

Miedziane rury do podłogówki są powleczone z wierzchu warstwą tworzywa sztucznego, które zabezpiecza miedź przed korozją ze strony betonu, w którym zostaną ułożone. Zwykłe rury miedziane wodociągowe do tego się nie nadają.

⚠ Pomyśl zanim utniesz

Pojedyncza pętla ogrzewania podłogowego musi być położona z jednego odcinka. Dopuszcza się połączenia naprawcze, ale tylko zaprasowywane, dopuszczone do zalewania betonem.

⚠ Wytyczne układania rur

Każdy producent rur podaje swoje wytyczne układania, należy zwrócić uwagę na maksymalną dopuszczalną długość pętli grzewczej i promień gięcia rur. Za duże załamania przy układaniu mogą uszkodzić rurę i zmienić jej przekrój, zbyt długa pętla to duże opory przepływu, co skutkuje niedogrzewaniem podłogi. Z reguły maksymalna długość pętli to 120-150m.

⚠ Jakość materiałów

Rury do ogrzewania podłogowego muszą być wytrzymałe, odporne na przenikanie tlenu i mieć dobrą przewodność cieplną. Gdy zastosujemy rury niskiej jakości, ich wymiana w razie uszkodzenia pochłonie wiele pracy i pieniędzy.

⚠ Przemyśl lokalizację rozdzielacza

Rozdzielacz instalacji podłogowej powinien być zamontowany centralnie w stosunku do pętli, które obsługuje. Powinien być do niego dogodny dostęp, a pomieszczenie niezbyt małe i ogrzewane. Wygodnie jest mieć wszystko w kotłowni, ale może korytarz bliżej sypialni i łazienki będzie korzystniejszy. Miejsce, gdzie łączą się wszystkie pętle będzie generowało sporo ciepła, małe pomieszczenie może się przegrzać, a nieogrzewane pomieszczenie zabierze ciepło należne pozostałym pomieszczeniom.

⚠ Zrób próbę szczelności

Próba szczelności pokaże, czy pętle są szczelne, czy podczas prac montażowych nie zostały uszkodzone mechanicznie. W każdej dokumentacji projektowej jest zalecenie wykonania próby szczelności po ułożeniu pętli i przed wylaniem posadzki. Wtedy jest jeszcze czas na poprawki. A instalatorzy często ją pomijają.

⚠ Daj pracować podłogówce

Pod elementami stałej zabudowy, takimi jak obudowana wanna, brodzik, szafa wbudowana, szafki kuchenne nie kładziemy podłogówki. Meble na nóżkach mają znikomy wpływ na ograniczenia przekazywania ciepła do pomieszczenia, unikamy zastawiania pomieszczeń meblami bez nóżek, pod którymi nie ma przestrzeni nad podłogą.

⚠ Pomyśl o racjonalnym wykorzystaniu źródła ciepła

Ogrzewanie podłogowe ma niską temperaturę zasilania, więc najodpowiedniejszym źródłem ciepła dla niego będzie pompa ciepła lub kocioł kondensacyjny. Jeśli nasze źródło ciepła jest wysokotemperaturowe (kocioł na ekogroszek, pelet, węgiel, drewno) w instalacji potrzebny jest element, który przejmie nadmiar wytworzonego ciepła, czyli zbiornik buforowy).

⚠ Przemyśl sens instalowania podłogówki w niektórych pomieszczeniach

Podłogówka ma dużą bezwładność cieplną, czyli wolno się nagrzewa i wolno studzi, utrudnia regulację temperatury w pomieszczeniu i takie ogrzewanie może nie być najodpowiedniejsze do pomieszczeń rzadko używanych, wykorzystywanych okresowo, gdzie chcemy wyłączyć ogrzewanie, żeby zaoszczędzić.

⚠ Nie uprzedzaj się za szybko do grzejników

Ogrzewanie podłogowe ma stosunkowo małą wydajność na 1m² i dlatego w pomieszczeniach z dużym zapotrzebowaniem na ciepło, albo słabo ocieplonych sama podłogówka może nie wystarczyć. Trzeba dodatkowo zainstalować grzejniki, zasilane wyższą temperaturą.